Abigail

Info

Her(e)

Leven als zwarte vrouw in een witte wereld, dat is altijd hyperzichtbaar zijn en tegelijkertijd haast onzichtbaar. Dat is opgroeien met veel meer ramen dan spiegels.

Dalilla Hermans, schrijfster van Brief aan Cooper en de wereld, Zwart, Brown Girl Magic, Black-Out en columniste bij De Standaard, onderzocht haar eigen ervaring de afgelopen jaren in boeken en columns. Voor haar eerste theaterstuk wil ze, voorbij de eigen blik, de bijzondere sisterhood die er tussen zwarte vrouwen leeft, capteren.

Samen met Abigail Abraham stelde ze een gastenlijst op van inspirerende zwarte vrouwen in Vlaanderen en Brussel en nodigde hen uit voor een verblijf van 24 uur in Villa Hellebosch. Maar liefst 31 vrouwen (actrices, zangeressen, tekenaars, schrijvers, sociaal werkers, dichters, danseressen) van begin twintig tot voorbij de vijftig kwamen er samen.

Wat daar gebeurde was magisch. Het ging ver voorbij schoonheid, ver voorbij lachsalvo’s, ver voorbij heupen die allemaal op de beat dansten, ver voorbij samen eten en bij babbelen. Geen van deze vrouwen zal ooit nog helemaal dezelfde zijn na dit weekend. Alles werd er op tafel gelegd: trauma’s waarvan ze niet eens wisten dat ze ze hadden, vreugde ook, intense vreugde en een diep besef van de nood aan samenkomen, delen en eigenliefde puren uit de natuurlijke connectie met elkaar.

Op basis van audio, video en fotomateriaal van dit bijzondere verblijf schrijft Dalilla Hermans her(e). Abigail Abraham staat op scène. Geen monoloog, maar een dialoog. Tussen zwarte vrouwen onder elkaar. Tussen zwarte vrouwen en de witte blik op hen.

In de pers:


“Je wordt altijd gezien als je ergens binnenkomt, maar je wordt nooit gezien om wie je bent” – VRTNWS
“Dalilla Hermans raakt een gevoelige snaar in 'Her(e)” – De Morgen


Website l Facebook | Instagram