Dance, dance otherwise we are lost

Info

In deze fototentoonstelling kan je het werk bewonderen van de Antwerpse fotografe Klaartje Lambrechts en de Brusselse fotografe Olympe Tits. Beiden gepassioneerd door dans en fotografie.
In deze tentoonstelling toont Klaartje Lambrechts haar reeks 'Shafagh', die ze maakte rond hedendaagse dans in Iran. Daarnaast toont ze ook een reeks over dans ten tijde van de pandemie.Tussen 2015 en 2019 reist Klaartje drie keer naar Iran waar al wat naar dans neigt uiterst gevoelig ligt. Onder het strikt Islamistische regime spelen veel mogelijkheden zich af in een grote grijze zone waarin niemand weet waar de grenzen liggen. De meeste dansvormen zijn er in het openbaar verboden. Ze ontmoette dansers in de drukte van Teheran, maar zocht ook de sfeer van de desolate woestijnlandschappen op. Op zandduinen, rotsen en zoutvlakten maakte ze een conceptuele reeks. De lichamen van de dansers verdwijnen volledig in de stoffen die hen omgeven. De stoffen begrenzen de dansers, een mooie metafoor voor dans en beweging in Iran.

In de fotografie van Olympe Tits vullen tegengestelden elkaar aan. Contrasterende kleuren bakenen vlakken af in de ruimte en tekenen zo figuren. De zachte textuur van een rok vlijt zich neer op de stenen vloer. Uiteenlopende elementen gaan een dialoog aan die werd veroorzaakt door contrast.Wat we zien zijn frêle lichamen, sierlijke en ranke lichamen ook. Vaak bevinden ze zich in ongemakkelijke posities, terwijl ze er toch een nieuwe vorm in weten aan te nemen. Net als dansers dat doen, nodigen deze personages uit om naar ze te kijken. Vervolgens kijken ze niet terug: de vierde wand wordt nooit doorbroken.
De personages in de fotografie van Olympe Tits lijken ergens naartoe te willen, maar daar niet te geraken, ze reiken naar het onbereikbare.